Regelmatig hoor ik wanneer mensen een tijdje op naailes zitten dat naaien therapeutisch werkt. Het is meer met je handen dan met je hoofd, het vertraagt. Je komt jezelf tegen in hoe je omgaat met het maken van keuzes, met het helder krijgen van wat je mooi vindt en waar je je aandacht aan wilt geven, met de druk die je op jezelf zet in het leren van nieuwe dingen, met het maken van ‘fouten’ als noodzakelijk onderdeel van het leren, met je flexibiliteit in het doen van een stap terug of dealen met dat het anders loopt dan je wil. En wanneer je door de obstakels heen beweegt kom je bij de trots van het niet opgeven en jezelf compleet verbazen als je zomaar een kledingstuk hebt gemaakt waarmee je je eigen verwachtingen overtreft. Zo kun je jezelf verrassen met nieuwe skills en met het maken van de ervaring dat je alles kunt leren als je maar niet opgeeft. Dit brengt rust, en dat is goed voor je immuunsysteem. Net als therapie :)
In de Naaikamer 